Tahiti: paradijs op aarde?

Na een lange vlucht kwamen we aan op Tahiti. We kwamen laat aan, 9 uur `s avonds. Je moet er toch wel wat voor doen als je zondag de 12e wil herbeleven. We kregen geen avond eten in het vliegtuig, dat moet dan maar in het hotel. De taxi kostte 42 euro, erg veel. Toen we aankwamen in het hotel bleek het restaurant dicht te zijn, om half 10? Goed, we konden dus niet eten. Dan proberen we maar wat eten te krijgen, een plaat met ham en wat broodjes, 25 euro. Daarna nog even naar de bar voor 2 bier en 1 ananassap, we hebben daar leuke Nederlanders ontmoet. We hebben leuk met ze gekletst. We hadden een Kingsize bed en een sofabed en ook nog een geheime badkamer. We zullen morgen wel zien of Tahiti echt het paradijs op aarde is.

De volgende dag hebben we eens goed uit het raam gekeken, we zagen veel palmbomen. Maar het strand was zwart, dat had waarschijnlijk te maken met de vulkanische activiteit. Ik ben na het ontbijt in het zwembad gedoken, er stond een bord dat de zee gevaarlijk was. Nadat ik een paar baantjes had getrokken en pap (eindelijk) zijn korte broek gevonden had, kwamen de andere Nederlanders, ik heb daarna nog een hele tijd met het meisje -dat Melanie heet- gekletst en gezwommen. We hebben daarna nog een hele tijd gespeeld, we zijn ook nog naar de zee gegaan. Ondertussen kletsten mijn ouders met Melanies vader en vriend, dat ging wel een tijdje door. We zijn vrolijk doorgegaan tot half 5 toen gingen Melanie, haar vader en de vriend op een grote zeilboot een cruise doen. Daarna heb ik nog even gezwommen heb ik mijn kleren aangetrokken en zijn we gaan eten.

De volgende dag hebben we Tahiti rondgereden, met een huurauto. Eerst zijn we gaan kijken bij een vuurtoren, daar was een schoolreisje. Het wemelde daar van de kinderen, het ging ook nog een heel zacht regenen.. Pap zei: dit moet die 0,26 millimeter water die per dag valt zijn. Daarna reden we naar de blow-hole, wat zou dat zijn. Toen we daar aankwamen hoorden we opeens een geluid, dat was de blow-hole. Het was een gat waar de zee in sloeg, dan schiet het water er weer uit. Het maakte ook een heleboel kabaal. Er was een uitsteeksel waar je op kon staan, vanaf daar zag je het water er uit schieten. Er stonden 2 mannen op de punt van het uitsteeksel, het werd vloed. Dus die mannen moesten wegspringen. We zijn daarna nog naar de watervallen gegaan, dat was een mooie wandeling door het bos. De watervallen waren erg hoog. We zijn nog een tijdje verder gereden, daarna zijn we naar een surfersbeach gegaan, wel geel strand. Ik heb daar even met mijn voeten in het water gestaan, we hebben nog naar een lookout gezocht, die hebben we niet gevonden. We zijn verder gereden en hebben in Papeete lekker gegeten. Daarna terug naar het hotel.

De dag daarna zijn we met een ferry naar Moorea gevaren. Mijn vader dacht dat je niet bovenop kon staan, dat kon dus wel. Toen we boven stonden was het veel gewiebel, er was ook heel veel wind, harde wind. We hebben een auto gehuurd en zijn Moorea rond gaan rijden, dat was wel 60 km rijden. Onze eerste stop zou bij een waterval moeten zijn, we hebben de afslag gemist. Dit eiland had mooie maar niet zo hoge bergen, het was alleen een beetje jammer dat er veel wolken hingen. Na een tijdje rijden kwamen we bij een strandtent, de eigenaar van deze tent was heel aardig maar schreeuwde veel. Je kon daar roggen voeren, gratis. Als je de rog een vis had gegeven ging hij aan je zwembroek hangen, hoe zou dat voelen? Op een gegeven moment schreeuwde de man: waarom ga je niet het water in en voer je die rog? Ik weet zelf niet aan wie hij dat vroeg, maar ik vond de rog een beetje eng. Volgende stop: Belvedère, de look-out. We zijn daar omhoog gereden, en na een tijdje zagen we een Marae, dat is een tempel. We kijken er later wel naar, want er zit een groot gat tussen het asfalt en de parkeerplaats. Op de Belvedère keken we uit op de noordkant van het eiland, het was 12 uur. Het was erg mooi, maar een aantal plekken waren nog steeds in de wolken. We hebben ook nog een pad door het bos gevonden, dit pad loopt naar een andere look-out. Vanaf die look-out zagen we een berg met aan beide kanten een baai, een mooie foto. We zijn daarna nog naar een hotel genaamd Hilton gegaan, daar hebben we wat gegeten en gedronken. Het Hilton hotel was het luxueuste hotel van Moorea, ik weet niet of dat nog zo is. De beste kamer die je daar kon krijgen was: een huisje op palen in de zee. Dat is erg leuk. Daarna hebben we de auto in geleverd en zijn we terug gegaan op de ferry.

Vandaag, de laatste dag, heb ik lekker gezwommen in de Stille Oceaan. Het water is warm en erg zout en helder. Spannend, samen met mijn moeder (een klein stukje) de Stille Oceaan op zwemmen.

Nu is de grote vraag: wat is het paradijs op aarde, Tahiti, Moorea of een van de eilanden die we niet bezocht hebben? Daarvoor moet je weten hoe het paradijs op aarde er uitziet, ja hoe? Een heel wit strand en palmbomen erlangs of toch anders? Ik bedoel Tahiti heeft niet zoveel witte stranden dus. Hier bij het hotel zijn er loofbomen en het strand is zwart, dus nee. Op Moorea is het veel mooier, dat komt om dat het door koraal gevormd is. Dus misschien is Moorea meer het paradijs, maar dat kost 2 keer zoveel als op Tahiti. Het eiland Bora Bora schijnt nog mooier te zijn, dat kost 3 keer zoveel als Tahiti.